Στην κλασική εφαρμογή της εξωσωματικής γονιμοποίησης (IVF) το σπέρμα του συζύγου και τα ωάρια τοποθετούνται μαζί και η γονιμοποίηση επιτυγχάνεται τυχαία. Σε ζευγάρια όμως που το σπέρμα έχει ελάχιστα σπερματοζωάρια ή εάν τα σπερματοζωάρια δεν έχουν κινητικότητα ή εάν υπάρχει πολύ μεγάλο ποσοστό ανώμαλων μορφολογικά σπερματοζωαρίων ή εάν διαπιστώσουμε κατακερματισμό του DNA των σπερματοζωαρίων, τότε συχνά χρησιμοποιουμε την μέθοδο ICSI (Intra - Cytoplasmic Sperm Injection) δηλαδή την ενδοκυτταροπλασματική έγχυση σπερματοζωαρίου. Σε αυτήν την περίπτωση ένα μεμονωμένο σπερματοζωάριο επιλέγεται από τον εμβρυολόγο με βάση την οπτική παρατήρηση της ομαλής μορφολογίας και κινητικότητας και εισάγεται στο ωοκύτταρο.

Μία μέθοδος που χρησιμοποιείται για να απομονώσουμε τα καλύτερα σπερματοζωάρια προκειμένου να προχωρήσουμε σε ICSI είναι η μέθοδος PICSI (Physiological Intracytoplasmic Sperm Injection). Με τη μέθοδο PICSI επιλέγουμε τα σπερματοζωάρια που θα χρησιμοποιήσουμε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο που συμβαίνει στο φυσικό περιβάλλον. Αυτό επιτυγχάνεται με τη χρησιμοποίηση μιας ουσίας που λέγεται Hyaluronan Hydrogel. Το Hyaluronan Hydrogel είνα μια ουσία (βιοπολυμερές) που περιβάλλει το ωάριο και συμβάλλει στην ένωση ωαρίου - σπερματοζωαρίου.

Κατά τη διάρκεια εφαρμογής της μεθόδου PICSI το σπέρμα τοποθετείται μέσα σε τριβλίο Petri το οποίο περιέχει Hyaluronan Hydrogel. Στη συνέχεια ο εμβρυολόγος συλλέγει μόνο τα σπερματοζωάρια τα οποία προσκολλήθηκαν πάνω στο HYaluronan Hydrogel. Αυτά τα σπερματοζωάρια έχουν μεγαλύτερη πιθανότηατ ένωσης με το σύμπλεγμα των ωοκυττάρων και μεγαλύτερη πιθανότητα γονιμοποίησής τους. Με αυτή την μέθοδο ουσιαστικά γίνεται επιλογή μόνο των ώριμων σπερματοζωαρίωντα οποία έχουν μικρότερη πιθανότητα εμφάνισης χρωμοσωματικών ανωμαλιών και μη κατακερματισμένου DNA. Είναι δηλαδή καλύτερα ποιοτικά και έτσι μπορούμε να προχωρήσουμε σε ICSI έχοντας πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες για την επίτευξη κύησης.

Οι ενδείξεις της μεθόδου είναι:

• Προηγούμενες αποτυχίες τόσο της κλασσικής IVF όσο και της μεθόδου ICSI.
• Κακή ποιότητα των εμβρύων ή διακοπή της ανάπτυξής τους
• Επαναλαμβανόμενες αποβολές.
• Κακή ποιότητα σπέρματος σε αριθμό, κινητικότητα και μορφολογία των σπερματοζωαρίων
• Παθολογικό DNA fragmantation (εάν έχουμε δηλαδή αυξημένο κατκερματισμό του DNA των σπερματοζωαρίων)